Fielding jest jedną z najważniejszych części gry w baseball
Jedną z najbardziej podstawowych koncepcji baseballu jest fielding. Fielding jest kluczową częścią gry i obejmuje pracę razem z kolegami z drużyny, aby zarobić out z trafionej piłki. Gracze na pozycji outfield starają się złapać piłkę jak najbliżej siebie i przenieść ją jak najszybciej w kierunku pola gry. Major League Baseball’s outfielders są przeszkoleni, aby rzucić w dowolnym miejscu na polu, ale nawet młodzież baseball gracze mogą znaleźć się w potrzebie między outfielder i infield.
Fielding jest bardzo ważną koncepcją dla graczy w baseball, i wymaga lekkiej pracy stóp i świadomości przez cały czas. Zawodnik może wykonać do trzech wyjść podczas at-batu. W przypadku piłki po ziemi, zawodnik musi złapać piłkę zanim dotrze ona do pierwszej bazy.
Gra w polu jest również jednym z najważniejszych pojęć dla miotacza. Dobry miotacz będzie w stanie zagrać piłkę pod różnymi kątami. Dobry zawodnik będzie w stanie złapać piłkę uderzoną w powietrzu, złapać ją zanim uderzy o ziemię i wyrzucić zawodnika, jeśli jest on na bazie. Zawodnik, który wychodzi na trzecią bazę, będzie zmuszony do wyjścia, jeżeli nie będzie w stanie oznaczyć piłki.
Dobra gra w polu jest kluczowa dla wygrania mistrzostw. Często, shortstop jest najważniejszym graczem w drużynie. Krótki stop jest ważną częścią obrony i musi być zarówno atletyczny, jak i konsekwentny. Ważne jest, aby młodzi gracze w baseball rozumieli swoją odpowiedzialność w każdej sytuacji.
Średnia battingu nie jest wiarygodnym predyktorem przyszłej średniej battingu
Podczas gdy średnia battingu jest standardową metryką używaną do oceny wydajności gracza baseballowego, nie jest ona doskonałym predyktorem przyszłej średniej battingu. Po pierwsze, wiele trafień i wylotów jest wynikiem szczęścia. Po drugie, średnia uderzeń gracza jest tylko odzwierciedleniem jego ogólnej zdolności do tworzenia trafień.
Innym problemem ze średnią battingową jest to, że ignoruje ona akcje ofensywne inne niż trafienia. Na przykład, zawodnik z niską średnią uderzeń nie pomaga swojej drużynie w zdobywaniu punktów. Dlatego właśnie średnie uderzeń są tak mylące, ponieważ nie uwzględniają procentu bazowego gracza.
BABIP to kolejna metryka, która powinna być używana jako predyktor. BABIP mierzy średnią uderzeń zawodnika na piłkach niebędących domowymi. Niektórzy uważają, że jest to statystyka “szczęścia”, ponieważ gracze, którzy mają wysoki BABIP często mają szczęście. Jednakże, BABIP zawiera również defensywę zawodnika, jak również poziom talentu miotacza. Zawodnik z wysokim BABIP będzie miał większe szanse na trafienie większej ilości home runów.
Innym czynnikiem, który powinien być brany pod uwagę przy ocenie potencjału gracza baseballowego jest park, w którym gra. Na przykład, OPS Davida Ortiza w 2001 roku wyniósł 1,021. Jednak OPS nie uwzględnia takich czynników jak park. Na przykład, David Ortiz grał na Coors Field, który jest uważany za park dla graczy.
Owned pitch
Wśród subtelnych koncepcji baseballu jest idea owned pitch. Mimo, że nie jest to wyraźnie napisane w regulaminie, można wykorzystać tę taktykę na swoją korzyść podczas gry przeciwko miotaczom przeciwnika. Na przykład, miotacz może przechylić boisko na jedną stronę przed rzuceniem fastballu lub skierować łokieć w stronę trzeciej bazy przed curveballem.
Obecny paradygmat obraca się wokół prędkości, a więcej graczy pracuje nad siłą ramion. Dzbanek bez siły ramienia nigdy nie otrzyma dłuższego spojrzenia od oceniającego talent. Zamiast tego, gracze z intangibles i surowymi narzędziami otrzymają korzyść z wątpliwości.
Koncepcja posiadania boiska jest szczególnie ważna w sytuacji, gdy biegacz jest na drugiej bazie, a miotacz schodzi z gumy, by rzucić do trzeciej bazy. Biegacz na trzeciej bazie kradnie, więc miotacz musi zrobić krok wystarczająco daleko w kierunku pierwszej bazy przed oddaniem rzutu. Sędzia narysuje wyimaginowaną linię pod kątem 45 stopni w kierunku pierwszej bazy, a miotacz przekroczy tę linię, jeśli nie wykona rzutu do trzeciej bazy. Ideą tej zasady jest zapobieganie podrywom do trzeciej bazy, które są nielegalne w większości gier baseballowych. W przeszłości miotacze podbijali do trzeciej bazy, stając w kierunku płyty głównej, a następnie szybko odwracając się i rzucając do pierwszej bazy.
W baseballu, łapacz jest odpowiedzialny za blokowanie biegaczy z płyty głównej, podczas gdy zawodnicy z pola zacieniają bazy, zacieniają strefę uderzenia pałkarza i łapią piłki lotne. Pomimo tych zasad, pałkarz może wybrać, że chce usiąść na boisku, kiedy mu się to podoba.
Strefa uderzenia
Strefa uderzenia jest kluczowym elementem przy uderzaniu piłek baseballowych. Dzięki niej masz więcej czasu, by poczekać na dobre uderzenie. Jeśli masz więcej czasu, aby poczekać na dobre uderzenie, masz większe szanse na dobre trafienie. Jednak ta koncepcja nie przychodzi łatwo początkującym. Wymaga dyscypliny i wiedzy.
Dla gracza w baseball, strefa uderzenia jest obszarem powyżej rąk pałkarza i sięga około 1,5 stopy od ziemi. Dla pałkarza poniżej 12 roku życia, strefa uderzenia rozciąga się do około siedmiu cali nad jego rękami. Rozmiar strefy uderzenia może się różnić w zależności od uderzającego. Z tego powodu różne organizacje zarządzające i poziomy baseballu mają różne zasady.
Strefa uderzenia przeszła kilka zmian na przestrzeni lat. Pierwszą zmianą było to, że foul balls nie były już uznawane za strikes. Kilka lat później zmieniono zasadę, aby umożliwić pałkarzowi uderzenie piłki wewnątrz strefy uderzenia. W kolejnych latach, strefa uderzeń nieco się powiększyła, aby dostosować się do wzrostu liczby graczy.
Strefa uderzenia określa, kiedy pałkarz otrzymuje uderzenie na boisku. Gracz w baseball powinien znać strefę uderzenia, aby mógł podejmować mądre decyzje o tym, kiedy uderzyć w boisko. Pomaga to również sędziom w określaniu istotnych statystyk. Jeśli gracz baseballowy przegapi trzy lub więcej uderzeń, otrzyma strikeout. Alternatywnie, jeśli pałkarz uderzy cztery piłki z rzędu, może to skutkować spacerem.
Strefa uderzenia jest kluczową częścią strategii baseballu i jest ważna dla uderzania home runów. W grze w baseball, strefa uderzenia jest zdefiniowana jako trójwymiarowy obszar nad płytą domową pałkarza. Obwód strefy może sięgać do 23 cali. W przeszłości obszar ten był definiowany przez obszar pomiędzy górną częścią ramion gracza a górną częścią jego spodni. Obecnie strefa uderzenia ma szerokość 17 cali, ale było wiele jej odmian.
Praca w zespole
Jedną z najważniejszych koncepcji, których powinni nauczyć się gracze, jest praca w zespole. Wielu graczy słyszało ten zwrot, ale wielu nie jest pewnych, co to znaczy, ani jak to na nich wpływa. Prawda jest taka, że praca w zespole jest kluczowa dla sukcesu każdej drużyny, nawet jeśli jest w niej wiele indywidualnych gwiazd. Aby odnieść sukces, gracze muszą zaakceptować swoją rolę w zespole i poświęcić się osobiście.
Praca jako zespół oznacza również poruszanie się jako zespół. Zawodnicy muszą się poruszać, gdy piłka jest do nich uderzona i pokrywać bazy, gdy piłka jest w grze. Zawodnicy muszą się również poruszać, gdy nie są na boisku. Jest to szczególnie ważne w praktyce. Praktyki zawsze zawierają scrimmaging. Celem tych zajęć jest zapewnienie, że gracze dobrze się bawią będąc na boisku, więc będą chcieli ćwiczyć tak często jak to możliwe.
Podobne tematy